هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی شناخت ­درمانی مبتنی بر ذهن‌­آگاهی بر سبکهای اسنادی دانش‌آموزان بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل همۀ دانش‌آموزان دختر سال سوم دبیرستان مریم شهرستان خرمشهر بوده که در سال تحصیلی 95-1394 مشغول به تحصیل بوده اند. آزمودنیهای پژوهش شامل 30 دانش‌آموز دختر بود که از میان دانش‌آموزان دبیرستان‌ مریم خرمشهر به صورت تصادفی ساده، انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. برای اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه سبک اسنادی سلیگمن(1984) استفاده شده است. همچنین گروه آزمایش تحت تأثیر پروتکل درمانی شناخت­‌درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی طی هشت جلسه نود دقیقه ای در دو ماه قرار گرفتند. برای تحلیل داده‌­ها از روشهای آماری توصیفی(میانگین، انحراف معیار و واریانس) و در بعد استنباطی از روش تحلیل کوواریانس (ANCOVA) استفاده شده است. نتایج نشان داد که شناخت­‌درمانی مبتنی بر ذهن‌­آگاهی در درماندگی آموخته‌شده دانش‌آموزان مؤثر بوده است، به‌طوری‌که سبب افزایش سبک اسناد رویدادهای منفی و مثبت دانش‌آموزان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل ‌شده است(0/05≥p). بنابراین تمرینهای شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، با افزایش آگاهی افراد نسبت به لحظه حال بر نظام شناختی و پردازش اطلاعات دانش آموزان و نیز عملکرد آنها تاثیری مثبت دارد. از این رو پیشنهاد می­شود که کارگاههای آموزشی ذهن آگاهی و دوره‌های ضمن خدمت برای معلمان و مشاوران جهت آشنایی با ذهن آگاهی و اجرای هر چه بهتر آن در مدارس و مراکز مشاوره وابسته به آموزش پرورش برگزار شود.