پژوهش حاضر به­‌منظور بررسی رابطه پذیرش خود و سبکهای تصمیم­‌گیری با امید به زندگی در دانش­‌آموزان بی­‌سرپرست و بدسرپرست انجام شده است. این پژوهش یک مطالعۀ توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل همۀ دانش‌­آموزان بی­‌سرپرست و بدسرپرست شهر کرمان در سال 96-1395 بود که در مراکز بهزیستی نگهداری می­‌شدند. با روش نمونه­‌گیری تصادفی خوشه‌­ای چندمرحله‌­ای 154 نفر از این جامعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده­‌ها از مقیاسهای پذیرش خود چمبرلین و هاگا (2001)، سبکهای تصمیم‌­گیری اسکات و بروس (1995) و امید به زندگی اسنایدر و همکاران (1991) و برای تحلیل داده‌­ها از نرم افزار SPSS22 استفاده شده است. داده‌­های گرد­آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میان پذیرش بی­‌قید و شرط خود با امید به زندگی همبستگی مثبت و معنا­دار و میان پذیرش مشروط خود و امید به زندگی همبستگی منفی و معنا­دار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که تنها تصمیم­‌گیری عقلانی با امید به زندگی همبستگی مثبت و معنا­دار دارد. نتایج حاصل از رگرسیون نیز نشان داد که از میان ابعاد پذیرش خود، بعد پذیرش بی‌­قید و شرط و از میان ابعاد سبکهای تصمیم‌­گیری همۀ ابعاد به­‌جز بعد تصمیم­‌گیری اجتنابی در پیش‌­بینی امید به زندگی این دانش­‌آموزان نقش معنا­دار دارد. باتوجه‌­به نقش مهم امید به زندگی در موفقیت و مدیریت عواطف فرد، می­‌توان با آموزشهای راهبردی در این زمینه قدرت سازگاری را در دانش‌­آموزان بی­‌سرپرست و بدسرپرست افزایش داد.