شواهد نشان می­دهد جو عاطفی خانواده بر بی­‌حوصلگی در دورۀ نوجوانی اثرگذار است. هرچند در پژوهشهای پیشین رابطه میان جو عاطفی خانواده و بی­‌حوصلگی مورد بررسی قرار گرفته است، اما درباره سازو کارهای زیربنایی این رابطه مطالعات اندکی وجود دارد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه‌ای خودکارآمدی و ناامیدی در رابطه میان جو عاطفی خانواده و بی‌حوصلگی نوجوانان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش دانش‌آموزان دختر دورۀ اول متوسطه منطقه 11 تهران در سال تحصیلی 99-1398 بود که از میان آنها 280 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه­‌ای چندمرحله‌­ای انتخاب شدند. داده­‌ها با استفاده از مقیاس خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران، 1982)، مقیاس ناامیدی کودکان و نوجوانان (کازدین و همکاران، 1986)، پرسشنامه جو عاطفی خانواده (نودرگاه‌­فرد، 1373) و مقیاس چندبعدی حالت بی‌حوصلگی (فالمن و همکاران، 2013) گردآوری و از طریق همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر تجزیه شدند. نتایج نشان داد که اثر مستقیم جو عاطفی خانواده بر خودکارآمدی مثبت معنادار و بر ناامیدی و بی­‌حوصلگی منفی معنادار بود. همچنین، اثر مستقیم خودکارآمدی بر بی­‌حوصلگی منفی معنادار، اما اثر مستقیم ناامیدی بر بی­‌حوصلگی معنادار نبود. همچنین، یافته­‌های پژوهش نشان دادند که خودکارآمدی در رابطه میان جو عاطفی خانواده و بی‌­حوصلگی نقشی واسطه‌­ای دارد، اما ناامیدی در رابطه میان جو عاطفی خانواده و بی­‌حوصلگی نقشی واسطه‌­ای ندارد. بر اساس یافته‌­ها، می­‌توان نتیجه گرفت خودکارآمدی از عوامل مهم اثرگذار بر بی‌حوصلگی در میان نوجوانان به‌­شمار می‌آید، بنابراین، بهبود سطح خودکارآمدی می­‌تواند روشی مطلوب برای کمک به نوجوانان در برابر مشکلات و پیشگیری از بی­‌حوصلگی باشد.