هدف از پژوهش حاضر شناسایی نقش واسطه‌­ای جوعاطفی خانواده در رابطه میان تاب­‌آوری با شادکامی بوده است. روش پژوهش غیرآزمایشی و طرح آن از نوع همبستگی (پیش­‌بین) است. جامعه آماری این تحقیق دانش­‌آموزان دختر و پسر دورۀ متوسطه دوم (سال دوم، سوم و پیش­‌دانشگاهی یا همان سال چهارم) با میانگین سنی 16 سال شهر بروجرد در سال تحصیلی 96-1395 بوده است. بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970) 320 نفر از این جامعه برای نمونه کفایت می­‌کند، اما با توجه به ریزش و برای کفایت بهتر 380 نفر با روش نمونه­‌گیری خوشه­ای چندمرحله‌­ای انتخاب شدند. داده­‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه­‌های جو عاطفی خانواده هیل­‌برن (1964)، مقیاس تاب­‌آوری کانر و دیویدسون (2003) و همچنین پرسشنامه شادکامی آکسفورد (2002) گردآوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌­ها از روش آماری تحلیل مسیر و نرم‌­افزار لیزرل  (Lisrel 8.8) استفاده شد. با توجه به نتایج و بر اساس شاخصهای موجود (NFI، CFI، AGFI، GFI، RMSEA) می­‌توان گفت که مدل تجربی از برازش لازم برخوردار است و جو عاطفی خانواده می­‌تواند میانجی روابط تاب­‌آوری با شادکامی باشد. با توجه به  یافته‌­های پژوهش جوعاطفی خانواده در رابطۀ میان تاب‌­آوری و شادکامی دانش‌­آموزان به مثابه واسطه­ عمل می‌­کند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که تاب­‌آوری افزایش جوعاطفی مثبت خانواده را در پی دارد و جوعاطفی خانواده نیز زمینۀ لازم را برای برخوردار شدن از سطوح بالاتر شادکامی فراهم می­‌آورد. نتیجه کلی پژوهش اینکه تاب‌­آوری بر جوعاطفی و جوعاطفی  نیز بر شادکامی تأثیرگذار است.