پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات شیو‌ه­های فرزندپروری بر نشانگان اختلال سلوک دانش آموزان دوره متوسطه انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع زمینه­یابی است و جامعه آماری در برگیرنده تمامی والدین دانش آموزان پسر دوره متوسطه منطقه پاکدشت در سال تحصیلی 97-1396 بود که از میان آنها 72 نفر با روش نمونه­‌گیری هدفمند در دسترس با اجرای پرسشنامه علائم مرضی C‏SI-4 گادو و اسپرافکین (1994) و چک لیست DSM-5­ (2013) روی دانش آموزان و تشخیص اختلال سلوک آنان، به عنوان نمونه انتخاب شدند، سپس پرسشنامه شیوه‌­های فرزندپروری بامریند(1991) روی والدین دانش‌­آموزان اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده­‌ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره انجام گرفته است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده­‌ها نشان می­‌دهد که رابطه ای مثبت و معنادار میان ابعاد سبکهای فرزندپروری از جمله سبک فرزندپروری مستبدانه و سهل­‌گیرانه با نشانگان اختلال سلوک وجود دارد. همچنین رابطه ای منفی و معنادار میان سبک فرزندپروری مقتدرانه با نشانگان اختلال سلوک وجود دارد. با توجه به میزان t و سطح معنا­داری مشخص شد که سبک فرزندپروری مستبدانه و سبک مقتدرانه سهمی مناسب در تبیین نشانگان اختلال سلوک دانش­‌آموزان دارند، اما سبک سهل­‌گیرانه تأثیری معنا­دار در نشانگان اختلال سلوک نداشت(0/05≤P). براساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می‌­توان نتیجه­‌گیری کرد که شیوه­‌های فرزندپروری از مهم­‌ترین مؤلفه­‌های تحول فرزند است و نقشی مؤثر در سلامت رفتار فرزندان دارد.