هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل ساختاری پیش‌بینی رفتارهای خودشکن تحصیلی بر اساس جو یادگیری کلاس و ادراک شیوه والدینی با نقش میانجی سازگاری تحصیلی در دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه بود. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی از نوع مدل­یابی معادلات‌ ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش همۀ دانش‌آموزان دختر دوره‌ دوم متوسطه شهر ایلام در سال تحصیلی 1402-1401 بودند. نمونه پژوهش 382 نفر از این دانش‌آموزان بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشــــنامه‌ شناخت و رفتار خودشکن کانینگهام (2007)، پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1984)، پرسشنامه ادراک شیوه تربیتی والدین گرولنیک و همکاران (1997) و پرسشنامه جو یادگیری ادراک­‌شده بلک و دسی (2000) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل‌­یابی معادلات‌ساختاری به کمک نرم‌افزارهای SPSS وAMOS استفاده شده است. یافته‌ها نشان دادند که مدل ساختاری پیش‌بینی رفتارهای خودشکن تحصیلی دانش‌آموزان بر اساس جو یادگیری کلاس و ادراک شیوه والدینی با نقش میانجی سازگاری تحصیلی از برازشی مطلوب برخوردار است. همچنین میان جو یادگیری کلاس و ادراک شیوه والدینی با سازگاری تحصیلی، میان جو یادگیری کلاس و ادراک شیوه والدینی با رفتارهای خودشکن تحصیلی و میان سازگاری تحصیلی با رفتارهای خودشکن رابطه وجود دارد. در نتیجه، جو یادگیری کلاس و ادراک شیوه والدینی به‌طور مستقیم و نیز با میانجیگری سازگاری تحصیلی با رفتارهای خودشکن تحصیلی دانش‌آموزان رابطه دارند.