پژوهش حاضر با هدف واکاوی بسترهای اجرایی چالش‌­ساز خانواده­‌درمانی انجام شده است. روش پژوهش کاربردی و از نوع کیفی پدیدارشناسی است. جامعه آماری پژوهش را متخصصان حوزه‌های گوناگون زوج و خانواده‌درمانی‌‌ در استان تهران در سال 1401-1400 تشکیل دادند که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند. معیار‌‌های ورود، روان­‌شناسان یا مشاوران دارای مدرک کارشناسی ارشد یا دکتری بودند که حداقل پنج سال تجربۀ مداخله در یکی از حوزه‌‌های مرتبط با خانواده و تمایل به همکاری در پژوهش داشتند. نمونه گیری از نوع گلوله‌­برفی بود که به صورت هدفمند تا مرز اشباع و انتخاب 15 متخصص ادامه یافت. داده‌­های پژوهش با انجام دادن مصاحبه­‌های نیمه­‌ساختاریافته گردآوری شده و تجزیه و تحلیل داده‌­ها به شیوه تحلیل موضوعی از نوع استقرایی صورت گرفته است. یافته­‌ها نشان دادند که 17 مفهوم اولیه، 8 مضمون فرعی و 4 مضمون اصلی بسترهای اجرایی چالش‌­ساز گربیان­گیر خدمات حوزه خانواده­‌درمانی‌اند که متشکل از شناخت ناکافی از خدمات خانواده‌­درمانی، دغدغه‌های اقتصادی مربوط به مداخلات خانواده‌درمانی، ضعف در به­‌کارگیری تخصصی خدمات خانواده‌­درمانی و آماده‌­سازی نامناسب مراکز درمانی‌­اند. مضامین نشان می‌­دهند که حوزۀ خانواده‌درمانی همچنان حوزه‌­ای جدید در میان متخصصان سلامت روان و مراجعان است، به‌­طوری­‌که با وجود اهمیت زیاد جایگاه خانواده در جامعۀ ایران آموزشها و نظارتهای تخصصی بر روند اجرای خدمات گوناگون آن صورت نگرفته است. در کنار این موارد نبود امکانات و ناآگاهی مسئولان در مراکزی که این نوع از خدمات را ارائه می‌­دهند، منجر به عدم رواج حرفه­‌ای و شناخته­‌شدن آن شده­‌است.