هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش هشیاری در لحظه‌­ها بر استرس والدگری و تعارضات والد-فرزندی والدین کودکان بیش­‌فعال بود. پژوهش از نوع  مطالعات  نیمه­‌آزمایشی و  طرح آن از نوع  پیش‌­آزمون – پس‌­آزمون  با  گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل همۀ والدین دارای کودک بیش­‌فعال کاشان به تعداد 473 نفر در  سال 1400 بود .  نمونه پژوهش 30 نفر از والدین دارای کودکان مبتلا به بیش‌­فعالی بودند که به روش نمونه­‌گیری در دسترس انتخاب و با گزینش تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش  8 جلسه آموزش مربوط  به هشیاری در لحظه­‌ها را دریافت کرد، اما گروه کنترل در این زمینه آموزشی دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه استرس والدینی (بری و جونز، 1995) و  پرسشنامه تعارض والد-فرزندی اشتراوس و همکاران(۱۹۹۸) بود که در دو مرحله پیش از اجرای پژوهش و پس از پایان جلسات آموزشی برای هر دو گروه اجرا شد. برای تحلیل داده‌­ها از تحلیل کوواریانس و نرم‌­افزار SPSS­22 استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش هشیاری در لحظه‌­ها بر استرس والدگری (0/01  > P )  با میزان اثر 0/83 و بر تعارضات والد-فرزندی  ( 01/0  > P) با میزان اثر 0/75، تأثیر دارد. از این رو، هشیاری در لحظه­‌ها می­تواند به منزلۀ یک روش غیردارویی مؤثر برای کاهش مشکلات روان­شناختی والدین دارای کودکان بیش‌­فعال به کار گرفته شود.