هدف این پژوهش بررسی رابطه هوش اخلاقی دانش آموزان دختر و پسر با نگرش به رابطه با جنس مخالف در قبل از ازدواج است.  نوع پژوهش، پیمایشی است. در این پژوهش 384 دانش آموز دختر و پسر دبیرستانی 19-15 ساله شهر مشهد به صورت نمونه ­گیری تصادفی انتخاب شده اند و به مقیاس هوش اخلاقی لنیک و کیل(2005)و نگرش و گرایش به ارتباط قبل از ازدواج با جنس مخالف(شفیع آبادی و شریفی) پاسخ داده اند. سپس داده­ های گرد­آوری شده، با آزمون های آماری پیرسون و آزمون Tمستقل مورد بررسی قرار گرفته اند. میانگین نمره هوش اخلاقی و نگرش به رابطه با جنس مخالف افراد نمونه به ترتیب 5 /3 و 5/2 بوده است. 46 درصد افراد نمونه دارای رابطه و 54 درصد بدون رابطه بوده اند که پسرها با 58 درصد نسبت به دخترها با 34 درصد دارای رابطه بیشتری باجنس مخالف هستند. نتایج پژوهش نشان می­دهد که میزان هوش اخلاقی دانش ­آموزان با نگرش به ارتباط با جنس مخالف در قبل از ازدواج رابطه ای معنادار و معکوس داشته ­است. به عبارت دیگر هرچه میزان هوش اخلاقی دانش آموزان بیشتر باشد میزان نگرش به ارتباط با جنس مخالف کمتر است. همچنین میانگین نگرش به رابطه با جنس مخالف دانش ­آموزان دختر و پسر با هم متفاوت است به طوری­که میانگین نگرش دانش آموزان پسر به داشتن رابطه با جنس مخالف بیشتر از دختران است. اما هوش اخلاقی و جنسیت رابطه ای معنادار با هم ندارند و دختران و پسران از هوش اخلاقی مشابه برخوردارند.