جنبه‌های درونی مانند خودکارآمدی و عزت‌نفس و جنبه‌های بیرونی مانند کیفیت تعاملات والدین در سنین کودکی، از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر شکل‌گیری تاب‌آوری ‌هستند. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجیگری خودکارآمدی در رابطه‌ میان ادراک رفتار والدین و تاب‌آوری، در کودکان پایه‌­های چهارم تا ششم دبستان در شهر اصفهان بود. طرح پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، همۀ دانش آموزان پایه‌­های چهارم تا ششم دبستان شهر اصفهان در سال 1394 بود. 150 نفر به روش   نمونه­‌گیری خوشه‌­ای برای نمونه پژوهش انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های ادراک والدین (POPS)، پرسشنامه خودکارآمدی کودکان (SEQ-C) و مقیاس تاب‌آوری کانر-دیویدسون (CDRS)، پاسخ دادند. داده‌­ها با برنامه آماری SPSS نسخه 21 و آزمون تحلیل میانجی، مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد خودکارآمدی در رابطه میان ادراک رفتار والدین و تاب‌آوری، دارای نقش میانجی است. با توجه به نتایج پژوهش می‌توان استنباط کرد که بهبود ادراک رفتار والدین بر خودکارآمدی و در نتیجه بر افزایش تاب‌آوری در کودکان تأثیرگذار خواهد بود. درواقع سطوح بالاتر تاب‌آوری منعکس کننده ادراک فرد از توانمندیهای خود برای مقابله با شرایط دشوار است. ازآنجاکه نگرش کودکان نسبت به خود، تا حد زیادی تحت تأثیر ادراک آنان از تعامل با والدین است، می‌توان گفت این احساس خودکارآمدی، تحت تأثیر ادراک کودک از رابطه با والدین شکل می‌گیرد.