هدف از پژوهش حاضر پیش‌­بینی نشانه­‌های نقص‌­توجه- بیش‌­فعالی کودکان بر اساس صفات شخصیتی منش و تحریک‌­پذیری مادران با توجه به نقش جنسیت بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل همۀ مادران دانش‌­آموزان ابتدایی با نشانه‌­های نقص‌­توجه- بیش‌­فعالی منطقه 5 و 7  شهر تهران در سال تحصیلی 99- 1398 بودند. تعداد 230 نفر با به‌­کارگیری روش نمونه­‌گیری هدفمند انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌­ها از مقیاس سرشت و منش کلانینگر (1994)، پرسشنامه کانرز والدین (1999) و پرسشنامه تحریک‌­پذیری باس و پلامین (1984) استفاده شد. برای تحلیل داده­‌ها علاوه بر آمار توصیفی از روش تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. تحلیل داده‌­ها نشان داد که میان صفات شخصیتی منش و تحریک­‌پذیری مادران با نشانه­‌های نقص‌­توجه- بیش‌­فعالی کودکان ارتباط معنادار وجود دارد (P≤0/001 ،β= 0/56). نتایج پژوهش همچنین نشان داد که جنسیت در تعامل با صفات شخصیتی منش و تحریک­‌پذیری مادران نمی‌­تواند نشانه­‌های نقص‌­توجه- بیش‌‌­فعالی کودکان را پیش‌­بینی کند (P≤0/001 ،β= 0/052). بر اساس نتایج یافته‌­ها می‌­توان چنین نتیجه‌­گیری کرد که برخی از صفات شخصیتی منش مادران می­‌تواند زمینه­‌ساز نشانه­‌های نقص‌­توجه- بیش­‌فعالی کودکان باشد. بنابراین توجه به صفات شخصیتی والدین می‌­تواند در بهبود روند درمان کودکان دارای نشانه­‌های نقص­‌توجه- بیش‌­فعالی مؤثر واقع شود.