هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی برنامه حل مسئله خانواده - محور بر تنظیم هیجان مادرانِ دانش‌­آموزان دارای اختلال اوتیسم بود. این پژوهش، یک مطالعه نیمه­آزمایشی با طرح پیش‌آزمون -پس‌آزمون -پیگیری و گروه کنترل بود. جامعۀ آماری این پژوهش شامل همۀ مادران دانش‌آموزان دختر و پسر دارای اختلال طیف اوتیسم شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 98 -1397 بود. تعداد 64 نفر از دانش‌­آموزان دارای اختلال طیف اوتیسم در مدرسه استثنایی بشارت ویژه این دانش‌­آموزان مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش 30 مادر دارای فرزند مبتلا به اوتیسم به­‌روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب‌ و با انتساب تصادفی به دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، برنامه حل مسئله را در ده جلسه دریافت کردند، درحالی‌که به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد. ابزار پژوهش پرسشنامه تنظیم هیجان گراس و جان (2003) بود. اطلاعات گردآوری‌شده از طریق آزمون آماری تحلیل مکرر با استفاده از نسخه بیست و سوم نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که برنامه حل مسئله خانواده- محور بر تنظیم هیجان آزمودنیها تأثیر معنادار داشت و اثر این برنامه در مرحله پیگیری همچنان ماندگار بود (0/01>P). برنامه حل مسئله خانواده- محور، تنظیم هیجان مادران دارای فرزند مبتلا به اوتیسم را بهبود بخشیده است، بنابراین، کاربست برنامه آموزش حل مسئله خانواده- محور برای این مادران اهمیت بسیار دارد.