نارساخوانی رایج‌­ترین نوع ناتوانی­ یادگیری خاص است که به تأخیر و نارسایی در توانایی خواندن مربوط می‌شود و با نارسایی قابل ملاحظه در پیدایش مهارتهای شناخت واژگان و فهم مطالب خوانده شده مشخص می‌شود. با توجه به ارتباط عملکرد خواندن با خود-تنظیمی، یکی از روشهایی که می‌تواند به دانش‌آموزان نارساخوان کمک کند، آموزش خود-تنظیمی است. از این رو هدف از انجام پژوهش حاضر⁴، شناسایی تاثیر آموزش راهبردهای خود-تنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان بود. طرح تحقیق نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونه پژوهش 27 دانش‌آموز مبتلا به نارساخوانی شهرستان رشت در سال تحصیلی 96-1395 بود که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (گروه آزمایشی 13 نفر و گروه گواه 14 نفر) جای­‌دهی شدند. برای گرد‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ خودکارآمدی تحصیلی (جینکز و مورگان، 1999) و آزمون خواندن و نارساخوانی (کرمی‌نوری و مرادی، 1387) در مراحل پیش و پس از آموزش استفاده شده است. آموزش راهبردهای خود-تنظیمی به صورت گروهی در ده جلسه برای گروه آزمایشی ارائه شد، اما گروه گواه هیچ­گونه آموزشی دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش راهبردهای خود-تنظیمی بر بهبود خودکارآمدی تحصیلی و عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان به طور معناداری تأثیر می­گذارد (0/001>P). بنابراین آموزش راهبردهای خود-تنظیمی به دانش‌آموزان نارساخوان کمک می­‌کند تا فرایندهای تنظیم اهداف، خود-کنترلی و خود-ارزشیابی را مدیریت کنند. پیشنهاد می‌شود که این مداخله در آموزش دانش‌آموزان نارساخوان به کار گرفته شود.