هدف این پژوهش تبیین اهمال­کاری تحصیلی دانش­آموزان بر اساس ویژگیهای شخصیتی و سبکهای فرزند­پروری بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود و تعداد 280 نفر از دانش‏آموزان دبیرستانهای مدارس دولتی شهر کوهدشت در سال تحصیلی 93-92 (4801N=) به روش نمونه‌گیری خوشه­ای چند مرحله­ای با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه­های اهمال­کاری تحصیلی، شخصیت گلدبرگ و شیوه‌های فرزندپروری والدین اجرا و تحلیل شد. به منظور تحلیل داده­ها از روشهای آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان) استفاده شد. نتایج نشان داد که ویژگیهای شخصیتی و سبکهای فرزندپروری می‏توانند تغییرات اهمال‏کاری تحصیلی را در دانش‏آموزان تبیین کنند (P<0.01). میان روان­رنجوری با اهمال­کاری تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد (P<0.01). همچنین میان وظیفه­شناسی و گشودگی با اهمال‏کاری تحصیلی در دانش‏آموزان همبستگی منفی وجود دارد (P<0.01)؛ اما میان ویژگیهای شخصیتی    برون­گرایی و مقبولیت با اهمال­کاری تحصیلی در دانش‏آموزان رابطۀ معنادار وجود ندارد. در زمینۀ سبکهای فرزند­پروری نیز میان سبک فرزندپروری مسامحه­کار و اهمال­کاری تحصیلی در دانش‏آموزان همبستگی مثبت وجود دارد (P<0.01). همچنین میان سبک فرزندپروری مقتدرانه و اهمال­کاری تحصیلی در دانش­آموزان همبستگی منفی وجود دارد (P<0.05)؛ اما میان سبک فرزندپروری سخت‏گیرانه و آسان­گیر با اهمال‏کاری تحصیلی در دانش‏آموزان همبستگی وجود ندارد. به طور کلی می­توان نتیجه­گیری کرد که سبکهای فرزندپروری و ویژگیهای شخصیتی می­توانند اهمال­کاری تحصیلی را در دانش­آموزان تبیین کنند.