ازدواج، پرآوازه‌­ترین گل‌­­واژه در گستره هستی است. ازدواج، زیباترین فرصت برای رامشگری و نوازشگری متقابل زن و شوهر است. ازدواج، میثاق رابطه پر مودت و رحمت با همسر دل­آرام و آرامش­‌آفرین است­. ازدواج نیاز فطری  انسان بر فراز عصرها و نسلهاست و فرزندآوری نیاز عاطفی، اشتیاق و امیدآفرینی زوجهای دل­آرام  و یک  ضرورت اجتماعی  است. هدف غایی ازدواج نیل به آرامش ماندگار و تجربه خوشبختی حقیقی است. انسان در گستره حیات دو منبع اصلی آرامش دارد، یاد خدا و زیستن با همسر دل­آرام و آرامشگر. خانواده  کانون محبوبان و برترین بستر آرامشگری متقابل زنها و شوهرهاست. درواقع، زن و شوهر دل­آرام حق ‌دارند از موهبت فرزندان سالم، هوشمند و صالح بهره‌­مند گردند و بوستان زندگی خود را پرطراوت و پرشکوه نمایند. لازمه فرزندآوری هوشمندانه برخورداری از آمادگیهای زیستی، شناختی و روانی  و انتخاب زمان مطلوب برای انعقاد جوانه وجود فرزند می‌­باشد. بر اساس پژوهشهای ملی و تجارب حرفه­ای مؤلف، چنانچه سه ‌ماهه دوم بارداری مادران گرامی در فصل تابستان قرار گیرد، کودک از اکسیژن و تغذیه مورد نیاز بیشتر متنعم خواهد شد. اصلی‌­ترین مبانی روان­‌شناختی فرزندآوری عاقلانه آن است که فرزندانمان را برای حسن ایفای رسالتهای فردی، همسری و اجتماعی فردایشان آماده نماییم، خانواده را مدرسه عروس و دامادپروری بدانیم و خود را مربیان پرمهر آینده‌­نگر. در این مهم مطلوب­‌ترین روش تربیتی را فراهم نماییم و یقیناً اثربخش‌­ترین روش یادگیری، یادگیری مشاهده­‌ای است و والدین می‌­توانند برترین الگوی تربیتی فرزندان باشند.