پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی مداخله مبتنی بر ذهن‌­آگاهی بر مهارتهای ارتباطی و خلاقیت دانش‌آموزان دورۀ ابتدایی انجام شده است. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون و پیگیری یک ‌ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل همۀ دانش‌آموزان دختر دوره دوم ابتدایی منطقه 20 تهران در سال تحصیلی 1400-1399 بود. سی نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای در مرحله غربالگری،  انتخاب و به‌ صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری، شامل گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی ده جلسه تحت آموزش ذهن­‌آگاهی قرار گرفت و گروه کنترل مداخله‌­ای دریافت نکرد. برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه‌های مهارتهای ارتباطی جرابک (2004) و خلاقیت عابدی (2002) استفاده شد. داده‌­ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیریهای مکرر با نرم افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان دادند که اثربخشی روش ذهن­‌آگاهی بر متغیرهای خلاقیت و مهارتهای ارتباطی معنادار است  (0/01>p). همچنین نتایج نشان داد که  تفاوت میان نمره‌های پس‌آزمون و پیگیری در مورد خلاقیت و مهارتهای ارتباطی معنادار نیست (0/05<p)، از این رو ماندگاری اثر مداخله تأیید شد. بر اساس یافته­‌ها، آموزش مؤلفه­‌های ذهن­‌آگاهی بر فرایندهای شناختی مانند تمرکز و آگاهی از هیجانهای خود و دیگران مؤثر است و ظرفیت بروز روابط میان- فردی و فعالیتهای خلاقانه را بهبود می‌­بخشد، از این رو به نظر می‌رسد که بتوان از روش مداخله­ای ذهن­‌آگاهی در حوزه افزایش مهارتهای ارتباطی و خلاقیت دانش‌آموزان ابتدایی بهره برد.