امروزه ساختار جامعه برخوردار از یک فضای اجتماعی درهم آمیخته از اشکال متنوع سرمایه است که موقعیتهای اجتماعی را به لحاظ سلسله‌­مراتبی از یکدیگر متمایز می‌سازد. در این میان سرمایه فرهنگی به عنوان پلی میان اقتصاد و فرهنگ نقشی بسزا دارد که سبب می­‌شود خانواده به منزلۀ یک متغیر فرهنگی‌­اجتماعی اثری تعیین کننده در فرایندهای روانی و شیوه‌های تربیتی فردی و اجتماعی فرزندان خویش داشته باشد. لذا نگرشها و رفتارهای والدین که در قالب الگوی خانوادگی با شیوه‌های فرزندپروری نمود پیدا می‌کند، مستلزم شناخت و بررسی بیشتر است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سرمایه فرهنگی در سبکهای فرزندپروری است. جامعه آماری این پژوهش شامل سرپرستان خانوارهای شهر رشت بوده است. در این مطالعه 383 سرپرست خانوار از پنج منطقه شهر رشت با روش  نمونه‌گیری طبقه‌بندی احتمالی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه محقق­‌ساخته سرمایۀ فرهنگی براساس نظریۀ بوردیو و پرسشنامه فرزندپروری بامریند (1991) استفاده شده است. داده‌های به‌­دست آمده با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج کلی نشان داد که رابطه ای معنادار میان سرمایه فرهنگی و  سبکهای  فرزندپروری وجود دارد. این رابطه در سبک استبدادی منفی و در سبکهای مقتدرانه و سهل‌گیرانه مثبت است. براساس نتایج رگرسیون چندمتغیره به شیوه همزمان کل متغیرهای مستقل (سرمایه فرهنگی تجسم‌یافته، سرمایه فرهنگی عینیت‌یافته، سرمایه فرهنگی نهادی، پایگاه اقتصادی- اجتماعی) 29/3، 43/8 و  17/8 درصد از تغییرات متغیرهای وابسته (سبکهای مستبدانه، مقتدرانه و سهل‌گیرانه) را تبیین می‌کنند. علاوه بر این سرمایه نهادی و پایگاه اقتصادی - اجتماعی بیشترین تأثیر را در سبکهای فرزندپروری دارند.