رفتارهای اجتماعی مناسب و دیگر مهارتهای سازشی، پایه­‌های سازش‌­یافتگی شخصی و اجتماعی را در زندگی تشکیل می­‌دهند. هدف پژوهش حاضر عبارت است از بررسی نقش تعدیل­‌گر اجتماعی‌­سازی هیجانات والدین (واکنشهای حمایتگرانه) در رابطه میان کارکردهای اجرایی و مهارتهای اجتماعی کودکان با و بدون اختلال نقص­ توجه/ بیش­‌فعالی. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل همه کودکان 7 تا 13 ساله شهر تهران بود و نمونه آماری شامل 191 کودک 7 تا 13 سال (دختر: 44 درصد، پسر: 56 درصد) با و بدون اختلال نقص توجه/ بیش‌­فعالی و والدین آنان بود که کودکان با اختلال نقص توجه/ بیش‌­فعالی به­‌صورت در دسترس و کودکان بدون اختلال نقص­ توجه/ بیش­‌فعالی با روش تصادفی خوشه­‌ای انتخاب شدند. داده‌­ها با استفاده از مقیاس درجه‌­بندی کانرز والدین (CPRS-R: S)، پرسشنامۀ مهارتهای اجتماعی گرشام و الیوت (SSRS)،  مقیاس نقص کارکرد اجرایی بارکلی (BDEFS-CA) و مقیاس راهبردهای مقابله با هیجانات منفی کودکان (CCNES) گرد­آوری شدند. داده‌­ها از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه و با روش سلسله­‌مراتبی تحلیل شدند و نتایج نشان داد که کارکردهای اجرایی و اجتماعی­‌سازی هیجانات از سوی والدین می­‌توانند به­‌طور معناداری (0/001>P)، مهارتهای اجتماعی را پیش‌­بینی کنند. همچنین بر اساس نتایج، بعد حمایتگرانه اجتماعی­‌سازی هیجانات از سوی والدین رابطه میان کارکردهای اجرایی و مهارتهای اجتماعی را تعدیل می­‌کند (0/001>P). بنابراین هرچه والدین از راهبردهای مثبت اجتماعی­‌سازی هیجانات بهره بگیرند، می­‌توانند اثرات منفی نارسایی کارکرد­های اجرایی را بر مهارتهای اجتماعی کودکان تا حدودی تعدیل کنند.