با توجه به فراوانی رفتارهای پرخاشگرانه در میان نوجوانان، به‌­ویژه پسران، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر کنترل خشم دانش آموزان پسر مقطع متوسطۀ دورۀ اول شهر یزد انجام شد. جامعۀ آماری این پژوهش همه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دورۀ اول شهر یزد بودند. به سبب حجم بالای جامعه آماری، 150 نفر با بهره­‌گیری از شیوۀ نمونه‌گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای برای غربالگری انتخاب شدند و به پرسشنامه کنترل خشم پاسخ دادند. پس از آن 30 نفر که کمترین نمره را در کنترل خشم به دست آوردند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵نفر) و کنترل (۱۵نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش طی هشت جلسه ۷۰ دقیقه ای تحت آموزش شفقت به خود قرار گرفت و گروه کنترل بدون آموزش باقی ماند. برای گردآوری داده‌ها  در هر دو گروه آزمایش و کنترل از پرسشنامه خشم صفت- حالت اسپیلبرگر (۲۰۰۳) استفاده شد. پرسشنامه در دو مرحله پیش‌آزمون و پس آزمون میان دانش آموزان توزیع و تکمیل شد و داده‌ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته‌ها نشان دادند که آموزش شفقت به خود بر کنترل خشم دانش آموزان مؤثر است (p<0.001). همچنین آموزش شفقت به خود بر خرده­‌مقیاسهای کاهش احساس خشمگینانه، کاهش تمایل فیزیکی بروز خشم، کاهش خلق و خوی خشمگینانه، کاهش واکنش خشمگینانه، کاهش بروز خشم درونی و کاهش بروز خشم بیرونی مؤثر بود (p<0.05)، اما آموزش شفقت به خود بر تمایل کلامی بروز خشم تاثیری معنادار نداشت.