هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد به مادران بر نشانه­‌های اختلالات برونی­‌سازی­‌شده کودکان است. روش پژوهش شبه‌­آزمایشی است و از طرح پیش­‌آزمون، پس­‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از مادران کودکان 6 تا 8 ساله شهر تبریز بود که در پاییز و زمستان سال 1396به مرکز مشاوره تخصصی کودک ندای امید مراجعه کرده و از طریق سیاهه­ رفتاری کودک (CBCL) آخنباخ - نسخه والدین، کودکان آنها دارای نشانگان برونی‌­سازی شده تشخیص‌­گذاری شده بودند. روش نمونه‌­گیری به صورت در دسترس بود که 24 مادر انتخاب شدند و به‌­صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به­‌مدت هشت جلسه دو ساعته، تحت آموزش فرزندپروری قرار گرفتند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. داده‌­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس (آنکوا) و با نرم­‌افزار آماری SPSS-22 تحلیل شدند. نتایج به­‌دست آمده نشان داد که در مرحله پس‌­آزمون، میان میانگین گروه آزمایش و کنترل پس از حذف تأثیر پیش‌­آزمون تفاوت معنادار وجود دارد (72/732=F و 0.05>P). همچنین نتایج نشان داد در مرحله پیگیری میان میانگین گروه آزمایش و کنترل پس از حذف تأثیر پیش‌­آزمون تفاوت معنادار وجود دارد (43/895=F و 0.05>P). بنابراین می­‌توان نتیجه گرفت با توجه به اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد در پژوهش حاضر می­توان از روش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد در مراکز مشاوره و خدمات روان­شناختی، برای کاهش نشانه­‌های اختلالات برونی‌­سازی­شده کودکان بهره جست.