هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ پیشرفت، انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دو گروه از دختران دورۀ دوم متوسطۀ شهر بیرجند بود که برحسب میزان مشارکت بالا و پایین مادران آنها در امور تحصیلی انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی و از نوع علّی-مقایسه‌ای بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل همۀ دانش‌آموزان دختر دورۀ دوم متوسطۀ شهر بیرجند در سال تحصیلی 94-1393 بود و گروههای نمونۀ مورد مقایسه، در مجموع شامل 60 آزمودنی بودند که با روش نمونه‌گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های پژوهش ابتدا در مرحلۀ اول پرسشنامۀ "ادراک از مشارکت مادران در امور تحصیلی فرزندان" روی 180 آزمودنی اجرا شد و پس از محاسبۀ نمرات اکتسابی دانش‌آموزان در این پرسشنامه دو گروه 30 نفری(یک گروه با کمترین نمرات و یک گروه با بیشترین نمرات) به عنوان گروههای نمونه و برای مقایسه با هم انتخاب شدند. در مرحلۀ دوم، معدل نمرات پیشرفت تحصیلی، مقیاس انگیزش تحصیلی والرند و خرده‌مقیاس خودکارآمدی تحصیلی، برگرفته از پرسشنامۀ راهبردهای انگیزشی برای یادگیری مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با روش تحلیل واریانس چندمتغیره انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که دو گروه نمونه از نظر انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دارای تفاوت معنادار بودند اما در پیشرفت تحصیلی تفاوت معنادار میان دو گروه مشاهده نگردید. به‌عبارت دیگر انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دخترانِ مادرانِ با مشارکت بالا به‌طور معنادار بیشتر از دخترانِ مادرانِ با مشارکت پایین بود اما پیشرفت تحصیلی دو گروه تفاوت معنادار آماری با هم نداشت.
Asadi Yoonesi, Ph.D. M, Bakhshi F, Rastgoumoghadam, Ph.D. M. A Comparison of Academic Achievement, Motivation and Self-Efficacy of High Schools Girls Based on their Mothers’ Engagement with Children’s Learning. QJFR 2018; 15 (2) :87-108 URL: http://qjfr.ir/article-1-693-fa.html
اسدی یونسی محمدرضا، بخشی فرزانه، راستگو مقدم میترا. مقایسۀ پیشرفت، انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دختران دو گروه از مادران با همکاری بالا و پایین در امور تحصیلی . فصلنامه علمی- پژوهشی خانواده و پژوهش. 1397; 15 (2) :87-108
