هدف پژوهش حاضر4 بررسی اثربخشی زوجدرمانی هیجان- محور بر بهبود سازگاری زناشویی و صمیمیت زوجها بود. طرح این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل است. 32 نفر از والدین دانشآموزان (16 زوج) مراجعه کننده به کلینیکهای مشاوره آموزش و پرورش شهر تهران به شیوه نمونهگیری در دسترس و بر اساس ملاکهای ورود و خروج انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه زوجدرمانی هیجان- محور (8 زوج- 16 نفر) و کنترل (8 زوج- 16 نفر) تقسیم شدند. گروه زوجدرمانی هیجان- محور، تحت ده جلسه درمانی و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفتند. به منظور پیگیری پایداری درمان، متغیر وابسته دو ماه پس از درمان نیز اندازهگیری شد. برای سنجش میزان سازگاری زناشویی از پرسشنامه اسپانیر(1976) و برای سنجش صمیمیت زوجها از پرسشنامه صمیمیت واکر و تامسون (1983) استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو عاملی با اندازهگیری مکرر روی یک عامل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که زوجدرمانی هیجان- محور نسبت به گروه کنترل منجر به تغییرات مؤثر و ماندگاری در مؤلفههای سازگاری و صمیمیت زوج شد (0/05>P). از این رو براساس یافتههای پژوهش حاضر می توان رویکرد زوجدرمانی هیجان- محور را به عنوان یک رویکرد اثربخش در بهبود روابط زناشویی، سازگاری و صمیمیت به کار برد که در نهایت میتواند منجر به تداوم زندگی زناشویی شود.
Davoudvandi M, Navabinejad, Ph.D. S, Farzad, Ph.D. V. The Effectiveness of Emotionally Focused Couple Therapy in Improving Marital Adjustment and Couples’ Intimacy. QJFR 2018; 15 (1) :39-56 URL: http://qjfr.ir/article-1-562-fa.html
داودوندی مریم، نوابی نژاد شکوه، فرزاد ولی اله. اثربخشی زوج درمانی هیجان- محور بر بهبود سازگاری زناشویی و صمیمیت زوجها. فصلنامه علمی- پژوهشی خانواده و پژوهش. 1397; 15 (1) :39-56