هدف پژوهش حاضر³ بررسی اثربخشی آموزش فلسفه برای کودکان (P4C) به روش پژوهش مشارکتی بر مسئولیت­‌پذیری دانش آموزان بوده است. این پژوهش شبه‌­تجربی از نوع پیش­‌آزمون پس­‌آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ مورد مطالعه شامل همۀ دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه مدارس دولتی شهر تهران در سال 95-1394 بوده است که با بهره­‌گیری از روش نمونه­‌گیری چندمرحله ای، 50 تن از دانش‌آموزانی که مسئولیت­‌پذیری آنها پایین­تر از سطح متوسط بود انتخاب و با قرعه‌­کشی یک گروه به عنوان گروه آزمایش(25 نفر) و گروه دیگر به عنوان گروه گواه (25نفر) انتخاب شدند. برنامه آموزش فلسفه برای کودکان به روش پژوهش مشارکتی، روی گروه آزمایش در ده جلسه 90 دقیقه ای  اجرا شد در حالی که گروه کنترل هیچ گونه آموزشی در این زمینه دریافت نکرد. پس از مداخله در مرحله پس آزمون هر دو گروه (آزمایش و گواه) پرسشنامه مسئولیت‌­پذیری را تکمیل کردند. برای تحلیل داده‌­ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس میان-گروهی) استفاده شده است. ضمن تایید فرضیه اصلی پژوهش، نتایج نشان داد که مسئولیت­پذیری دانش آموزانی که آموزش فلسفه برای کودکان را دریافت کرده اند به طور معناداری بالاتر از مسئولیت­پذیری دانش آموزانی است که این آموزش را دریافت نکرده اند. بنابراین آموزش فلسفه به روش پژوهش مشارکتی بر مسئولیت­‌پذیری دانش آموزان مؤثر است.