هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاب آوری، احساس تنهایی و خودکارآمدی تحصیلی میان دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه مدارس شبانه روزی و عادی شهرستان بانه در سال تحصیلی 94-1393 بود.در این پژوهش از روش نمونه­گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است، به این صورت که از میان مدارس مقطع دوم متوسطه شبانه روزی و عادی شهرستان بانه دو مدرسه (یکی شبانه روزی و دیگری عادی) به صورت تصادفی انتخاب و در آن دو مدرسه نیز 200 نفر (هر مدرسه  100 نفر) به روش تصادفی انتخاب شدند.برای گردآوری داده­ها از مقیاسهای تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003)، احساس تنهایی UCLA (راسل، پپلاو و کاترونا، 1980)، خودکارآمدی تحصیلی (مک­ایلروی و بانتینگ، 2002) بهره­گیری شده است. در بخش آمار توصیفی این پژوهش از شاخصهایی مانند میانگین و انحراف استاندارد استفاده شده است. همچنین در بخش آمار استنباطی، برای مقایسه دو گروه (دانش آموزان شبانه روزی و عادی) از نظر تاب آوری، احساس تنهایی و خودکارآمدی تحصیلی، آزمونt مستقل به کار رفته است. نتایج آزمون t مستقل نشان داده است که 1) دانش آموزان مدارس عادی تاب آوری بالاتری نسبت به دانش­آموزان مدارس شبانه روزی دارند 2) دانش آموزان مدارس عادی احساس تنهایی کمتری نسبت به دانش آموزان مدارس شبانه روزی دارند 3) دانش آموزان مدارس عادی خودکارآمدی تحصیلی بیشتری نسبت به دانش آموزان مدارس شبانه روزی دارند.