مطالعه حاضر با هدف تدوین برنامه مداخله­‌ای ویژه کودکان طلاق با اختلالات عاطفی-رفتاری مبتنی بر رویکرد شناختی‌­رفتاری و بررسی اثربخشی آن بر اضطراب کودکان طلاق انجام شده است. روش پژوهش از نوع آمیخته اکتشافی (کیفی -کمی) بود. جامعه آماری در بخش کیفی به منظور تهیۀ بسته و اعتبارسنجی آن از مقالات مرتبط با کودکان خانواده­‌های طلاق، نظر اساتید دانشگاه و متخصصان حوزه اختلالات روان­‌شناختی استفاده شده و بخش کمی، شامل همه کودکان دختر خانواده طلاق شهرستان آستانه اشرفیه بود. 30 کودک طلاق به عنوان حجم نمونه به شیوۀ هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 12جلسه، هفته‌­ای 2 بار به مدت 90 دقیقه تحت آموزش قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌­ها از سیاهه رفتاری کودک آخنباخ (2001) و پرسشنامه اضطراب کودکان اسپنس(1997) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل در بخش کیفی از روش تحلیل محتوای کیفی با رویکرد استقرایی و در بخش کمی از آزمون تحلیل واریانس استفاده شده است. روایی محتوایی برنامه مداخله معادل 0/75 تا 1 به دست آمده است و یافته­‌ها نشان دادند که میان دو گروه در نمرات اضطراب تفاوت معنا­دار وجود دارد (0/01>P)، یعنی برنامه مداخله­­ موجب کاهش اضطراب کودکان طلاق در گروه آزمایش شده است. نتایج پژوهش نشان داد که برنامه مداخله‌­ای تدوین­‌شده می­‌تواند روشی مؤثر برای بهبود اختلالات روان­‌شناختی کودکان خانواده طلاق و کاهش اضطراب آنها باشد.