پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش واسطهای رابطۀ والد-فرزندی در رابطه میان مسئولیتپذیری و سازگاری در نوجوانان تکوالد شهر تهران انجام شده است. هدف پژوهش کاربردی و روش انجام آن توصیفی-همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را نوجوانان تکوالد 12 تا 15 سالۀ مشغول به تحصیل در پایههای هفتم، هشتم و نهم دوره متوسطه اول شهر تهران که تنها با یکی از والدین خود پدر یا مادر زندگی میکردند، تشکیل میدادند. برای تعیین حجم نمونه براساس روش کوکران، تعداد 342 دانشآموز از طریق نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه مسئولیتپذیری کردلو (1393)، پرسشنامه سازگاری دانشآموزان دبیرستانی (AISS) و پرسشنامه کیفیت رابطه ولی-فرزندی(PCRS) استفاده شده است. تجزیهوتحلیل دادهها از طریق مدلیابی ساختاری با نرمافزار Amos24 انجام پذیرفته است. نتایج نشان داد که میانجی کیفیت رابطه والد و فرزندی رابطه منفی میان مسئولیتپذیری و سازگاری در نوجوانان در هر دو گروه تکوالد مادر و تکوالد پدر ایفا میکند. میتوان نتیجه گرفت که تجربههای اولیه روابط در خانواده بر چگونگی روابط بعدی فرد تأثیر میگذارد؛ بنابراین ایجاد رابطه صمیمی بین والد و فرزند عامل مهمی در رشد و تحول افراد نوجوان بهویژه در نوجوانان تکوالد با نیازهای خاص است.
Hajisoltani M B, KhajehPour L, Yousefi E. Investigating the Mediating Role of Parent-Child Relationship in the Association between Responsibility and Adjustment in Single-Parent Teenagers in Tehran. QJFR 2024; 21 (2) :169-189 URL: http://qjfr.ir/article-1-2285-fa.html
حاجی سلطانی محمدباقر، خواجه پور لیلا، یوسفی عماد. بررسی نقش واسطه ای رابطۀ والد- فرزندی در رابطه میان مسئولیت پذیری و سازگاری در نوجوانان تک والد شهر تهران. فصلنامه علمی- پژوهشی خانواده و پژوهش. 1403; 21 (2) :169-189