پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش مثبت‌نگری بر خودیابی نوجوانان دختر دبیرستانی انجام شده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش‌آموزان دختر دبیرستانهای شهرستان ارزوئیه بودند. نمونه پژوهش 40 دانش آموز بودند که به صورت نمونه‌گیری در دسترس افراد انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند(هر گروه 20 نفر). ابزار پژوهش مقیاس خودیابی اکبری بلوطبنگان و رضایی (1393) بود. گروه آزمایش 9 جلسه 90 دقیقه‌ای (به مدت دو ماه) آموزش مثبت‌نگری دریافت کرد و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. پیش از شــروع، پس از پایان برنامه آموزشی و دوماه پس از برنامه آموزشی هر دو گروه شرکت‌کننده در پژوهش، مقیاس خودیابی اکبری بلوطبنگان و رضایی (1393) را تکمیل کردند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس مــورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک‌متغیره در مرحله پس‌آزمون و پیگیری نشان داد که آموزش مثبت‌نگری بر خودیابی (خودآگاهی و پذیرش، تعهد و مجذوبیت، استعلا و پیشرفت و رشد شخصی) نوجوانان دختر مؤثر بوده و موجب افزایش این ویژگیها شده است. بنابراین می‌توان آموزش رویکرد روانشناسی مثبت‌نگر را برای افزایش خودیابی (خودآگاهی و پذیرش، تعهد و مجذوبیت، استعلا و پیشرفت و رشد شخصی) دانش‌آموزان به‌کار برد.
Madadizadeh T, Farnam A. A Positive Thinking Intervention for Enhancing Self-Discovery in Female High School Adolescents. QJFR 2024; 21 (2) :43-59 URL: http://qjfr.ir/article-1-1840-fa.html
مددی زاده طاهره، فرنام علی. اثربخشی آموزش مثبت نگری بر خودیابی نوجوانان دختر دبیرستانی. فصلنامه علمی- پژوهشی خانواده و پژوهش. 1403; 21 (2) :43-59
