هدف پژوهش حاضر، ارائۀ مدل ساختاری اضطراب اجتماعی مبتنی بر طرحواره‌­های ناسازگار اولیه با میانجیگری عملکرد خانواده در میان دانش آموزان دورۀ متوسطه دوم شهرستان مریوان است. روش پژوهش، تحلیلی-تبیینی، مبتنی بر مدل‌­یابی معادلات ساختاری است. از جامعۀ آماری 4134 نفری دانش‌­آموزان دوره متوسطه­، 400 نفر (200 نفر پسر و 200 نفردختر) به‌­عنوان نمونه انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گزینش نمونه­‌ها به مدارس مریوان مراجعه شد و در میان دانش‌­آموزان مشکوک به اضطراب اجتماعی (با تشخیص مشاور مدرسه و منطبق با علائم ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روان‌­پزشکی ویرایش پنجم) پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانر توزیع و تکمیل شد و با تشخیص این اختلال در دانش‌­آموزان، بر اساس نمونه‌­گیری تصادفی ساده، نمونه تعیین شد. سپس دانش‌­آموزان دارای اختلال اضطراب اجتماعی، پرسشنامه­‌های طرحواره ناسازگار اولیه یانگ (نسخه کوتاه) و عملکرد خانواده را تکمیل کردند. تحلیل مدل معادلات ساختاری نشان داد که متغیر طرحواره­‌های ناسازگار اولیه به طور مستقیم 0/51) و با میانجیگری عملکرد خانواده به طور غیر مستقیم (0/32-) بر اضطراب اجتماعی تأثیر دارد. مدل ساختاری با داده­‌های پژوهش برازشی مناسب دارد و متغیر طرحواره‌­های ناسازگار اولیه توان پیش بینی 0/63 از تغییرات متغیر اضطراب اجتماعی را دارد. شناسایی نقش طرحواره‌­های ناسازگار اولیه در افزایش اضطراب اجتماعی به طور مستقیم و با میانجیگری عملکرد خانواده به طور غیرمستقیم می‌­تواند پیشنهادهای کاربردی مهمی برای اولیا و مربیان در آگاهی و پیشگیری از اختلال اضطراب اجتماعی دانش‌­آموزان داشته باشد.