هدف پژوهش حاضر واکاوی تجارب زیسته معلمان دوره ابتدایی در زمینه چشم‌اندازهای ایجابی و سلبی آموزش مجازی است. رویکرد پژوهش کیفی و روش مورد استفاده پدیدارشناسی است. با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری هدفمند از نوع ملاک- محور با 12 تن از معلمان دوره ابتدایی مصاحبه نیمه‌­ساختاریافته انجام شد، سپس داده‌های گرد‌آوری‌شده تحلیل شدند. یافته‌های حاصل از تحلیل داده‌ها منجر به دسته‌بندی پنج مضمون اصلی و 20 مضمون فرعی شده است. مضامین به دست آمده در نهایت ذیل دو محور اصلی نگاه ایجابی و سلبی نسبت به آموزش مجازی قرار گرفت. محور نگاه سلبی شامل مضامین اصلی فرسودگی والدگری، فقدان مداخلات توسعه‌ای-حرفه‌ای و فقدان حمایتهای روان‌شناختی – ارتباطی است. نگاه ایجابی به آموزش مجازی نیز در برگیرنده دو مضمون اصلی توسعه سرمایه دانشی فضای مجازی و دسترسی به فرصتهای برابر آموزشی است. بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان اذعان داشت که اشاعه آموزش مجازی در دوره ابتدایی می‌تواند به سرمایه دانشی و دسترسی به فرصتهای برابر آموزشی منجر شود. همچنین ضروری است که مسئولان آموزش و پرورش با تدارک دوره‌های آموزشی نسبت به توسعه نقش والدگری والدین در فضای مجازی و حمایتهای روان‌شناختی – ارتباطی اهتمام ورزند.