پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی بر بهبود رابطه مادر – کودک و دلبستگی ایمن کودکان انجام شده است. روش تحقیق نیمه‌آزمایشی بود که با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را همۀ مادران دارای فرزند 6-3 سال شهر پرند در سال 1399 تشکیل می‌دادند. روش نمونه‌گیری در دسترس بود، به‌این ترتیب که از میان داوطلبان تعداد 30 نفر از مادرانی که در متغیرهای رابطه مادر-کودک و دلبستگی نمرات پایینتر از میانگین گرفته بودند، به‌طور تصادفی انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش مقیاس ارزیابی رابطه مادر- کودک راث (1980) و پرسشنامه روابط میانی دلبستگی کاپنبرگ و هالپرن (2006) بود. آموزش درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی در 8 جلسه دو ساعتی اجرا شد. به منظور تحلیل داده‌های پژوهش از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره با نرم‌افزار SPSS استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند که آموزش درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی بر بهبود نمره کلی رابطه مادر– کودک و زیرمقیاسهای پذیرش، حمایت بیش از حد، سهل‌گیری بیش از حد و طرد مؤثر بوده است. همچنین، درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی موجب بهبود نمره کلی دلبستگی و زیرمقیاسهای تکامل انطباقی مثبت، رفتارهای منفی، واکنشهای هیجانی و دوری گزیدن از فرد مراقب شده است. براساس نتایج به‌دست آمده می‌توان نتیجه گرفت که آموزش درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی برای بهبود رابطه مادر – کودک و دلبستگی ایمن کودکان کاربردی است.
Nakhli M, Ahmadi, Ph.D. S, Asadpour, Ph.D. I. The Impact of Mentalization-Based Therapy on Improving the Mother-Child Relationship and Secure Attachment in Children. QJFR 2022; 19 (3) :45-62 URL: http://qjfr.ir/article-1-1680-fa.html
نخلی مرضیه، احمدی صدیقه، اسدپور اسماعیل. اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر بهبود رابطه مادر- کودک و سطوح دلبستگی کودکان. فصلنامه علمی- پژوهشی خانواده و پژوهش. 1401; 19 (3) :45-62
