هدف این پژوهش تبیین اهمیت و ضرورت طراحی برنامه­‌درسی آموزش خانواده در موفقیت نظام تعلیم و تربیت فرزندان است. این پژوهش با رویکرد کیفی و به­‌روش تحلیل محتوای قراردادی انجام شده است. بیست صاحب­‌نظر در حوزه­‌های برنامه­‌ریزی درسی، روانشناسی، جامعه‌­شناسی، مشاوره خانواده و مدرسی آموزش خانواده با روش نمونه­‌گیری هدفمند انتخاب شدند. داده­‌ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته و تعاملی تا رسیدن به حد اشباع اطلاعات گردآوری و یافته‌­های حاصل از تحلیل داده­‌ها در دو مقوله اصلی طبقه­‌بندی شدند که عبارت­اند از :1. ارتباط و پیوند مدرسه و خانواده بر اساس نیازها و درک متقابل(با هشت مقولۀ فرعی: آگاهی والدین از وظایف و نقشهای خود، انسجام و وحدت رویه در آموزش خانواده، ضرورت توجه به خانواده به‌­عنوان کانون اصلی رشد و تعالی انسان، مشارکت والدین در برنامه­‌درسی، ضرورت پیوند برنامه­‌های درسی با واقعیات زندگی، ناآگاهی و مشکلات رفتاری خانواده‌­ها، آشنایی والدین با نظامهای درسی مدرسه، آگاهی از ابعاد رشد همه­‌جانبه کودکان)؛ 2. کارآمدی و کاربردی بودن برنامه­‌های درسی(با سه مقولۀ فرعی: اثربخشی و کارایی برنامه­‌های درسی­، در نظر گرفتن تغییر و تحولات جهانی، کاربرد روشهای حمایتی و مراقبتی در فعالیتهای یاددهی و یادگیری). بنابر نتایج این پژوهش، برنامه‌درسی آموزش خانواده در دورۀ ابتدایی نه­‌تنها در ارتقای آگاهی، نگرش و عملکرد والدین در تربیت فرزندان نقش اساسی دارد، بلکه در ایجاد همسویی در اهداف و انتظارات تربیتی و آموزشی میان  نهاد خانه و مدرسه نیز نقشی تعیین­‌کننده دارد.