خلاقیت برای افراد با استعداد از اهمیتی ویژه برخوردار است زیرا به آنها کمک می­‌کند تا به‌­طور بالقوه توان خود را افزایش دهند و این امر به نفع جامعه است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی برنامه جامع حل مسأله خلاق بر افزایش خلاقیت دانش‌آموزان تیزهوش صورت گرفته است.  پژوهش حاضر از نوع شبه‌آزمایشی است و با طرح پیش‌­آزمون- پس‌­آزمون با گروه گواه انجام شده است. نمونه پژوهش شامل پنجاه دانش‌آموز پسر تیزهوش پایه‌­های سوم تا ششم دبستان و والدین آنهاست. شرکت‌کنندگان به­‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. از هر دو گروه تست تورنس نسخه تصویری گرفته شد. ۱۲جلسه برای دانش‌آموزان و ۴ جلسه برنامه خانواده- محور برای والدین در نظر گرفته شد. محتوای جلسات برای دانش‌آموزان شامل بازی، فعالیتهای تعاملی گروهی و ابعاد هوشهای چندگانه (شامل قصه‌گویی، خواندن داستان، موسیقی، نمایش، مهارتهای حرکتی و ...) بود. به دلیل اهمیت بازی، برای کودکان برنامه و فعالیتها براساس بازی و شامل سرگرمی بوده است. محتوای جلسات برای والدین نیز دانش­‌افزایی در زمینۀ راهکارهای افزایش خلاقیت و روشهای فرزندپروری دانش‌آموزان تیزهوش بوده است. نتایج تحلیل کوواریانس نشان­‌دهندۀ اثربخشی برنامه حل مسأله خلاق بوده است. تفاوتی معنادار میان پیش‌­آزمون و پس‌­آزمون در ابعاد مؤلفه‌های خلاقیت تورنس (سیالی، انعطاف، ابتکار و بسط) میان گروه آزمایش و کنترل دیده شده است (0/005>P). این مطالعه نشان می­‌دهد که عملکرد خلاقیت در میان دانش‌آموزان تیزهوش می­‌تواند از طریق برنامه­ هایی با ساختار مناسب و همراه با سرگرمی تقویت شود. برای پژوهشهای آینده اثربخشی مطالعات طولی پیشنهاد می­‌شود. همچنین اجرای این برنامه روی دانش‌آموزان عادی نیز توصیه می­‌شود.