در پژوهش حاضر به بررسی رابطه استفاده آسیب‌­زا از شبکه­‌های مجازی از سوی مادران با رضایت زناشویی آنها، رابطه آنها با فرزندان و مشکلات رفتاری فرزندانشان پرداخته شده است. روش پژوهش از نوع روش آمیخته تبیینی است که در دو بخش کمی و کیفی انجام شده است. در بخش کمی 323 نفر از مادرانی که دارای فرزندان پیش‌­دبستانی بودند با نمونه­‌گیری دردسترس برگزیده شدند و به سؤالات ابزار­های پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت­‌شناختی، پرسشنامۀ محقق­‌ساخته استفادۀ آسیب­‌زا از شبکه­‌های اجتماعی مجازی، پرسشنامه تواناییها و مشکلات کودکان (گودمن، 1997)، مقیاس سنجش رابطه (هندریک، 1988) و مقیاس رابطه والد- کودک (پیانتا، 1992) پاسخ دادند. روش پژوهش در این بخش از نوع همبستگی است. برای تحلیل داده­‌ها از نرم افزار­های SPSS و Amos و همچنین ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی ساده و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. در بخش کیفی از روش پدیدارشناسی استفاده شده و ابزار مورد استفاده مصاحبه نیمه‌­ساختاریافته است. نمونه مورد نظر در بخش کیفی 17 نفر از مادرانی بودند که به استفاده از شبکه‌­های مجازی وابستگی داشتند. این افراد با نمونه­‌گیری هدفمند، از گروههای انتهایی برگزیده شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌­ها از کدگذاری نظری شامل کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شده است. نتایج پژوهش در بخش کمی نشان داد که رضایت زناشویی و رابطه مادر- کودک در ارتباط استفاده آسیب‌­زا و مشکلات رفتاری نقش واسطه­‌ای معنادار دارند. نتایج بخش کیفی همگی در تأیید نتایج بخش کمی بود و نشان داد که وابستگی به شبکه­‌ها در ارتباط با همسر و فرزند مداخله می­‌کند و سبب ایجاد مشکلات رفتاری در کودکان می­‌شود.