هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تحلیل روابط متقابل بر خودتنظیمی هیجانی دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه بود که دارای تعارض با والدین خود بودند. طرح پژوهشی از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر کامیاران در سال تحصیلی 97-1396 بود که دارای تعارض با والدین خود بودند. با به‌کارگیری روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای 24 نفر انتخاب و ابزارهای پژوهش روی آنها اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تعارض والد- فرزند (اشتراس، 1979) و پرسشنامه تنظیم هیجان (گارنفسکی و کرایج،2006) بود. آموزش تحلیل روابط متقابل به مدت هشت جلسه 90 دقیقه‌ای روی گروه آزمایشی اجرا شد و طی این مدت روی گروه کنترل هیچ مداخله‌ای صورت نگرفت. داده‌های پژوهش از طریق آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش تحلیل روابط متقابل بر افزایش میزان سازش‌یافتگی و کاهش میزان سازش‌نایافتگی گروه آزمایش اثری معنادار داشته است(P<0/05). یعنی در مرحله پس‌آزمون میانگین راهبردهای سازش‌یافته تنظیم هیجان در دختران افزایش و میانگین راهبردهای ناسازش‌یافته، کاهش یافته است. از یافته‌های پژوهش چنین می‌توان نتیجه‌گیری کرد که آموزش تحلیل روابط متقابل می‌تواند بر تنظیم هیجانات افراد دارای تعارض مؤثر باشد.
Sadeghi S, Moradi, Ph.D. O. The Impact of the Training in Transactional Analysis on Emotional Self-Regulation of Female Students who were in Conflict with their Parents. QJFR 2022; 19 (2) :127-141 URL: http://qjfr.ir/article-1-1396-fa.html
صادقی شکوفه، مرادی امید. اثربخشی آموزش مفاهیم تحلیل روابط متقابل بر خودتنظیمی هیجانی دختران دارای تعارض با والدین. فصلنامه علمی- پژوهشی خانواده و پژوهش. 1401; 19 (2) :127-141
