سنجش نیازهای فراغتی، گامی اساسی درجهت برنامه‌­ریزی توسعۀ آموزشی و تربیتی به‌­شمار می­‌آید. نیازهای آموزشی یکی از دروندادهای نظام آموزشی است که مبنای اساسی طرح‌­ریزی، اجرا و ارزیابی نظامها قرار می‌­گیرد. پژوهش پیش­روی، به روش پیمایشی و با حجم نمونه برابر با 400 دانش آموز عضو سازمان دانش آموزی، 200دختر(فرزانگان) و200پسر(پیشتازان)، انجام شده است که در سال تحصیلی 93-1392 مشغول به تحصیل در مقاطع ابتدایی(چهارم وپنجم)، راهنمایی و دبیرستان بودند. یافته­‌ها نشان می­‌دهند که دانش آموزان در سطوح مختلف تحصیلی، نیازی مبرم به فعالیتهای فراغتی دارند. مهم‌­ترین نیازهای فراغتی دانش آموزان عضو سازمان دانش­‌آموزی، به­‌ترتیب اولویت، شامل نیاز به گردشگری، نیاز به برگزاری جشن و مراسم، نیاز به فعالیتهای مشارکتی، فعالیتهای ورزشی، فعالیتهای فرهنگی، فعالیتهای مذهبی و فعالیتهای هنری است. فاصله وضع موجود و مطلوب، درمورد تمام نیازهای  فراغتی، مقادیری منفی داشته و دانش آموزان مطالباتی بیش از وضع موجود دارند. همچنین رابطۀ میان پایگاه اجتماعی- اقتصادی دانش آموزان و نیازهای فراغتی آنان معنادار است و دانش آموزان محروم به فعالیتهای گردشگری، ورزشی، مشارکتی، فرهنگی و شرکت در مراسم و جشنها و مراسم مذهبی بیش از دانش آموزان با پایگاه اجتماعی بالا و متوسط نیاز دارند. یافته‌های این پژوهش نشان می­دهد که احساس نیاز پسران به اغلب فعالیتهای فراغتی مانند گردشگری، فعالیتهای ورزشی و برگزاری گردهمایی، جشنها و مراسم بیش از دختران بوده و احساس نیاز دختران به فعالیتهای هنری بیش از پسران بوده است. از پیشنهادهای پژوهش تاکید بر اهمیت فعالیتهای فوق‌­برنامه برای دانش‌آموزان در نظام آموزش وپرورش، انجام دادن یک نیازسنجی جامع و کامل برای ایجاد یک استراتژی کلان و مشخص درسطح کشور، تربیت مربیان آموزش‌­دیده و به­‌کارگیری مربیان توانمند، فراهم‌­کردن فرصتهای برابر برای استفاده مناسب از اوقات فراغت، رفع آسیبهای برنامه اوقات فراغت دانش‌آموزان در بی توجهی به طبقات و مناطق محروم و حمایت مالی از آنها، رفع بی­توجهی به تفاوتهای جنسیتی دختران و پسران در برنامه‌­ریزیهای مربوط به اوقات فراغت، توجه به برگزاری اردوهای گردشگری، توسعه و ارتقای مهارتهای ورزشی و سواد حرکتی، تدوین برنامه­‌های تشویقی کتابخوانی، تشویق به فعالیتهای هنری و ایجاد باشگاههای متنوع هنری، تشکیل باشگاهها و انجمنهای کارآفرینی و حرفه­‌آموزی، افزایش مشارکتهای اجتماعی، تمرکز بر فعالیتهای گروهی اخلاق-‌محور و پرورش و رشد ایده­‌های معنوی و اخلاقی دانش آموزان است.