هدف از این پژوهش بررسی نقش میانجیگری پرخاشگری روانی والدین و تنبیه بدنی در رابطۀ میان سبکهای فرزندپروری والدین و قربانی قلدری شدن نوجوانان بوده است. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش‌­آموزان دختر و پسر دوره اول متوسطه مدارس دولتی شهرستان آستانه اشرفیه در سال تحصیلی 96-1395 بود که از میان آنها 295 دانش آموز (150 دختر و 145 پسر) به­‌صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شده اند. آزمودنیها به پرسشنامه­‌های فرزندپروری الیوا و همکاران(2007)، سیاهه ابعاد انضباطی استراوس و فاچیر(2007) و سیاهه زورگویی بریگی (2012) پاسخ دادند. داده­‌ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری مورد­ تجزیه­ و تحلیل­­ قرار­گرفتند. یافته­‌های پژوهش نشان دادند که پرخاشگری روانی والدین و تنبیه بدنی در رابطۀ میان سبکهای فرزندپروری با قربانی قلدری شدن نوجوانان تاثیری غیرمستقیم و نقش میانجی دارند. همچنین یافته­‌ها نشان دادند که سبکهای فرزندپروری پدر و مادر با میانجیگری پرخاشگری روانی والدین و تنبیه بدنی، پیش‌­بینی کننده قربانی قلدری شدن نوجوانان اند. نتایج به‌­دست آمده نقش میانجیگری پرخاشگری روانی والدین و تنبیه بدنی را در رابطۀ میان سبکهای فرزندپروری با قربانی قلدری شدن نوجوانان تایید  می­‌کند و نشان می­‌دهد که پرخاشگری روانی والدین و تنبیه بدنی خطر قربانی قلدری شدن نوجوانان را افزایش می‌دهد. بنابراین باید مداخلاتی برای آگاه‌­سازی والدین دربارۀ اهمیت نقش تربیتی آنها و بهبود فرزندپروری  صورت گیرد.