پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش نشانه­­‌های اختلالهای اضطرابی کودکان خانواده­‌های پرآسیب انجام گرفته است. در این پژوهش از روش شبه‌­آزمایشی با طرح پیش­‌آزمون، پس­‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شده است. جامعۀ آماری پژوهش شامل همۀ کودکان خانواده‌­های پرآسیب عضو کانون فرهنگی حمایتی کودکان کار کوشا شهر در شهر تهران و در سال 1397بوده که از میان آنان 30 دختر 10 تا 15 ساله بر اساس ملاکهای ورود و خروج با روش نمونه­‌گیری هدفمند انتخاب شده اند.  در فرایند پژوهش سه نفر از گروه آزمایش ریزش کردند، از این رو سه نفر از گروه کنترل حذف شدند. در نهایت در هر گروه آزمایش و کنترل به‌­صورت جداگانه 12 شرکت­‌کننده وجود داشت. شرکت­‌کنندگان گروه آزمایش10 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند، اما گروه کنترل هیچ مداخله‌­ای دریافت نکردند. داده­‌های پژوهش حاضر از طریق پرسشنامۀ مقیاس اضطراب کودکان اسپنس فرم کودک (1997) گرد­آوری و با روش تحلیل واریانس با اندازه‌­گیریهای مکرر در نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شدند. تحلیل داده‌­ها حاکی از آن بود که مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد سبب کاهش اضطراب در گروه آزمایش شده است. شایان ذکر است که این اثربخشی تا مرحله پیگیری ثابت مانده است. با توجه به اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش نشانه‌­­های اختلالهای اضطرابی کودکان خانواده‌­های پرآسیب، پیشنهاد می‌­شود، درمانگاهها و مراکز حمایتی، از مداخله پژوهش حاضر برای کاهش مشکلات اضطرابی کودکان خانواده­‌های پرآسیب، به ویژه کودکان کار بهره بگیرند.