پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان مهارت مثبت اندیشی با مهارتهای اجتماعی در دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان سمنان در سال تحصیلی 95-94 انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان سمنان به تعداد 5774 نفر است که از این میان، با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای، 361 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه­های مهارت مثبت اندیشی اینگرام و ویسنیکی(1988) با پایایی 94/0 و مهارتهای اجتماعی ماتسون (1983) با پایایی 86/0 به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفته اند. برای تجزیه و تحلیل آماری، روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به­کار رفت و نتایج نشان داده است که دانش­آموزانی با مهارتهای اجتماعی بالا، مثبت اندیشی بیشتر و با مهارتهای اجتماعی پایین، مثبت­اندیشی کمتری دارند. همچنین تحلیل فرضیات نشان داده که مهارتهای اجتماعی دانش آموزان از طریق مثبت اندیشی آنها قابل پیش بینی است. در بررسی سؤالات هم، میانگین نمرات مثبت اندیشی دانش آموزان به طور معناداری بالاتر از حد متوسط و میانگین نمره­های مهارت اجتماعی دانش آموزان به طور معناداری پایین­تر از حد متوسط به دست آمده است.