هدف این پژوهش بررسی رابطۀ جو عاطفی خانواده و ارزش مدرسه با سرزندگی تحصیلی با واسطه‌گری خودکارآمدی ادراک‌شده در میان گروهی از دانش‌آموزان دوره متوسطه اول بود. این پژوهش از نوع همبستگی بود و در آن روابط میان متغیرهای پژوهش به‌روش مدل‌سازی معادلات ساختاری بررسی شده است. جامعه آماری پژوهش شامل همۀ دانش‌آموزان دوره اول متوسطه شهر مرودشت بود که در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند. شرکت‌کنندگان 356 دانش‌آموز بودند که به‌روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند و به‌طور انفرادی مقیاسهای جو عاطفی خانواده (هیل‌برن، 1964)، ارزش مدرسه (تومینن- سوینی، سالملا- آرو و نیمیویرتا، 2012)، خودکارآمدی ادراک‌شده (موریس، 2001) و پرسشنامۀ سرزندگی تحصیلی (دهقانی‌زاده و حسین‌چاری، 1391) را تکمیل کردند. تحلیل داده‌ها با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و با بهره‌گیری از نرم‌افزار AMOS (نسخه 24) انجام شده است. نتایج حاکی از برازش مدل با داده‌ها بود. در مورد رابطه میان متغیرها مشاهده شد که جو عاطفی خانواده قادر به پیش‌بینی مستقیم سرزندگی تحصیلی است. جو عاطفی خانواده و ارزش مدرسه نیز پیش‌بینی‌کنندۀ مستقیم خودکارآمدی ادراک‌شده‌اند. افزون بر این، خودکارآمدی ادراک‌شده توانست میان جو عاطفی خانواده و ارزش مدرسه با سرزندگی تحصیلی نقش واسطه‌ای ایفا کند. این یافته‌ها بر نقش متغیرهای بافتی خانواده و مدرسه در ترغیب فراگیران به مشارکت در امور مدرسه برای غلبه کردن به ناملایمات تحصیلی و دستیابی به سرزندگی تحصیلی تأکید دارند. مهم‌تر از همه اینکه نقش این متغیرهای بافتی از راه تأثیرگذاری بر متغیر روان‌شناختی خودکارآمدی ادراک‌شده است.
