پژوهش حاضر با هدف تبیین تعامل والد- فرزند بر اساس اضطراب کرونا با میانجیگری ایمنی هیجانی انجام شده است. روش پژوهش همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش همۀ دانشآموزان دختر مقطع متوسطه مدارس شهر ازنا در سال 99-1398 بودند. نمونه پژوهش شامل 270 دانشآموز بود که به روش در دسترس انتخاب و به پرسشنامهها پاسخ دادند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تعامل والد-فرزند فاین، مورلند و شوبل (1983)، پرسشنامه ایمنی هیجانی فری و همکاران (2008) و مقیاس اضطراب کرونای علیپور و همکاران (1398) بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که اضطراب کرونا بر ایمنی هیجانی (0/22 -= p< 0/01, β ) و تعامل والد- فرزند (0/32 -= p< 0/01, β ) اثری مستقیم و معنادار دارد. ایمنی هیجانی نیز بر تعامل والد- فرزند اثر معنادار داشت (0/25 = p< 0/01, β ) . نتایج نشان داد که ایمنی هیجانی در رابطه میان اضطراب کرونا و تعامل والد- فرزند نقش واسطهای معنادار دارد (3/72 = p< 0/01, Z ) . همچنین نتایج نشان داد که اضطراب کرونا بهطور مستقیم و غیرمستقیم از طریق ایمنی هیجانی روابط والدین و فرزندان را تحتتأثیر قرار میدهد، لذا با راهبردهای تقویت ایمنی هیجانی میتوان اثرات منفی اضطراب کرونا بر رابطه والدین- فرزندان را کاهش داد.
Sadra F, Imanian S, Nabizadieh S. Explaining the Parent-Child Relationship Based on Covid-19 Anxiety with the Intermediary Role of Emotional Security. QJFR 2023; 20 (1) :65-82 URL: http://qjfr.ir/article-1-1589-fa.html
صدرا فاطمه، ایمانیان سپیده، نبی زاده صفدر. تبیین رابطه والد-فرزند بر اساس اضطراب کرونا با نقش واسطه ای ایمنی هیجانی. فصلنامه علمی- پژوهشی خانواده و پژوهش. 1402; 20 (1) :65-82