الگوهای ارتباطی سالم میان اعضای خانواده و ناگویی خلقی پایین کودکان موجب افزایش موفقیت دانش‌آموزان در امر تحصیل می‌شود. بر همین اساس، بررسی و مطالعه عوامل اثرگذار بر الگوهای ارتباطی خانواده و ناگویی خلقی کودکان، به جهت تأثیری که بر بهداشت روانی افراد دارند، حائز اهمیت فراوان است. از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش واقعیت‌درمانی بر الگوهای ارتباطی خانواده و ناگویی خلقی دانش‌آموزان پسر پایه ششم ابتدایی بود. روش پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همۀ دانش‌آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بود. به دلیل کثرت افراد جامعه آماری، در مرحله نخست از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای استفاده شد. در مرحله دوم، تعداد 32 نفر به‌عنوان نمونه انتخابی به روش نمونه‌گیری تصادفی مشخص و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش به مدت 8 جلسه (یک ساعت) هر هفته یک بار مورد آموزش واقعیت‌درمانی قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها از مقیاس ناگویی خلقی تورنتو (2006) و پرسشنامه الگوی ارتباطات خانواده فیتزپاتریک و ریچی (1994) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج نشان داد که آموزش واقعیت‌درمانی، الگوی ارتباطات خانواده و ناگویی خلقی را بهبود می‌بخشد (0/01> p). از این رو، روش آموزشی مبتنی بر واقعیت‌درمانی، برای افزایش الگوی ارتباطات مثبت خانوادگی و کاهش ناگویی خلقی دانش‌آموزان توصیه می‌شود.
Samadi M, Pourshahriari, Ph.D. M, Hosseinian, Ph.D. S. The Impact of Reality Therapy Training on Family Communication Patterns and Alexithymia in Elementary School Students. QJFR 2023; 20 (3) :7-24 URL: http://qjfr.ir/article-1-1725-fa.html
صمدی مریم، پورشهریاری مه سیما، حسینیان سیمین. اثربخشی آموزش واقعیت درمانی بر الگوهای ارتباطی خانواده و ناگویی خلقی در دانش‌آموزان ابتدایی. فصلنامه علمی- پژوهشی خانواده و پژوهش. 1402; 20 (3) :7-24
