هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ پیشرفت، انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دو گروه از دختران دورۀ دوم متوسطۀ شهر بیرجند بود که برحسب میزان مشارکت بالا و پایین مادران آنها در امور تحصیلی انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی و از نوع علّی­-مقایسه­‌ای بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل همۀ دانش­‌آموزان دختر دورۀ دوم متوسطۀ شهر بیرجند در سال تحصیلی 94-1393 بود و گروههای نمونۀ مورد مقایسه، در مجموع شامل 60 آزمودنی بودند که با روش نمونه­‌گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گرد­آوری  داده‌­های پژوهش ابتدا در مرحلۀ اول پرسشنامۀ "ادراک از مشارکت مادران در امور تحصیلی فرزندان" روی 180 آزمودنی اجرا شد و پس از محاسبۀ نمرات اکتسابی دانش­‌آموزان در این پرسشنامه دو گروه 30 نفری(یک گروه با کمترین نمرات و یک گروه با بیشترین نمرات) به عنوان گروههای نمونه و برای مقایسه با هم انتخاب شدند. در مرحلۀ دوم، معدل نمرات پیشرفت تحصیلی، مقیاس انگیزش تحصیلی والرند و  خرده­‌مقیاس خودکارآمدی تحصیلی، برگرفته از پرسشنامۀ راهبردهای انگیزشی برای یادگیری مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده­‌ها با روش تحلیل واریانس چندمتغیره انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که دو گروه نمونه از نظر انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دارای تفاوت معنادار بودند اما در پیشرفت تحصیلی تفاوت معنادار میان دو گروه مشاهده نگردید. به­‌عبارت دیگر انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دخترانِ مادرانِ با مشارکت بالا به‌­طور معنا­دار بیشتر از دخترانِ مادرانِ با مشارکت پایین بود اما پیشرفت تحصیلی دو گروه تفاوت معنادار آماری با هم نداشت.