هدف پژوهش حاضر مدل­یابی روابط ساختاری مقابله زوجی حمایتی خود و همسر و رضایت زناشویی با توجه به نقش میانجی نزدیکی رابطه در معلمان زن متأهل شهر شیراز بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه پژوهش همه معلمان زن شهر شیراز در سال 1400 بودند که از این میان 204 نفر از معلمان مدارس ناحیه 1 با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت­‌کنندگان از طریق لینکی که برای آنان ارسال شد به پرسشنامه مقابله زوجی (DCQ) بودنمن (2008)، پرسشنامه رضایت زناشویی (ENRICH) فاورز و اولسون (1993) و مقیاس تک­‌بعدی نزدیکی رابطه (URCS) دیبل و همکاران (2012) پاسخ دادند. سپس داده‌­ها با روش تحلیل مسیر و نرم‌­افزارهای AMOS-25 و SPSS-25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­‌ها نشان دادند که میان متغیرها به صورت دو به دو رابطه وجود دارد. با وجود آنکه مسیر مستقیم مقابله زوجی حمایتی همسر به رضایت زناشویی معنادار بود، مسیر مستقیم مقابله زوجی حمایتی خود به رضایت زناشویی معنادار نبود. همچنین از آزمون بوت­‌استرپ نرم‌افزار AMOS برای تعیین معناداری اثرات غیرمستقیم استفاده شد و نتایج نشان داد که نزدیکی رابطه می‌­تواند در رابطه میان مقابله زوجی حمایتی خود و همسر با رضایت زناشویی در معلمان زن متأهل نقش میانجی­ داشته باشد. بر این اساس می‌توان گفت حمایت زوجها هنگام بحران نقشی تأثیرگذار در رضایت زناشویی دارد و در این میان نزدیکی رابطه می‌تواند نقش اساسی ایفا کند.