هدف از این پژوهش تعیین تاثیر روان‌شناسی مثبت‌نگر بر خودکارآمدی و سرسختی روان‌شناختی دانش آموزان دختر بود. جامعه آماری پژوهش همۀ دانش‌آموزان دختر دورۀ متوسطه دوم مدارس دولتی منطقه 4 شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 بودند. نمونه پژوهش شامل 240 نفر از دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم بود که از میان مدارس این منطقه به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و همتاسازی شدند و 30 نفر از دانش‌آموزان به‌طور تصادفی از دو مدرسه انتخاب و در دو گروه آزمایش و شاهد گمارده شدند (برای هر گروه 15 نفر). آموزشهای مثبت‌نگری طی هشت جلسه 120 دقیقه‌ای به افراد گروه آزمایش ارائه شد و گروه شاهد در این مدت هیچ آموزشی را دریافت نکرد. خودکارآمدی و سرسختی روان‌شناختی شرکت‌کنندگان با پرسشنامه‌های خودکارآمدی عمومی شرر و سرسختی روان‌شناختی کوباسا پیش و پس از مداخله اندازه‌گیری شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون کوواریانس استفاده گردید. نتایج اندازه‌گیریهای انجام‌شده نشان داد که آموزش‌ روان‌شناسی مثبت‌نگر سبب افزایش خودکارآمدی و سرسختی روان‌شناختی (تعهد، کنترل و مبارزه‌جویی) گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد شده است. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده می‌توان‌ گفت مداخلات مثبت‌نگر می‌تواند خودکارآمدی و سرسختی روان‌شناختی را افزایش دهد. بنابراین می‌توان آموزش روان‌شناسی مثبت‌نگر را برای کاهش مشکلات روان‌شناختی دانش آموزان و همچنین افزایش بیشتر خودکارآمدی و سرسختی روان‌شناختی آنان به­‌کار برد.