پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه اختلالات هیجانی با خودجرحی در نوجوانان دارای والد مطلّقه با میانجیگری تنظیم هیجان انجام شده است. روش این پژوهش از نوع همبستگی بوده و از فن مدل­‌یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل همۀ دانش­‌آموزان دختر و پسر دارای والد مطلّقه  بود که در سال تحصیلی 99-1398در مدارس دوره متوسطه اول و دوم شهر رشت مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری پژوهش شامل 200 نفر از دانش­‌آموزان بود که به­‌صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها به پرسشنامه‌­های اختلالات هیجانی وودورث (1920)، آسیب به خود سانسون و همکاران (1998) و پرسشنامه تنظیم هیجان گراس و جان (2003) پاسخ دادند. داده­‌های پژوهش پس از گردآوری، از طریق مدل‌­یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌­افزارهایSPSS-21  و AMOS-24 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که میان اختلالات هیجانی و خودجرحی در نوجوانان دارای والد مطلّقه رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (0/05>p). همچنین متغیر تنظیم هیجان (ارزیابی مجدد و سرکوب هیجان) در رابطه میان اختلالات هیجانی و خودجرحی در نوجوانان دارای والد مطلّقه نقش میانجی دارد که سرکوب هیجان در رابطه میان اختلالات هیجانی و خودجرحی رابطه مثبت و معنادار و ارزیابی مجدد در رابطه میان اختلالات هیجانی و خودجرحی رابطه منفی و معنادار دارد. همچنین نتایج پژوهش حاکی از برازش مناسب داده­‌ها با این مدل است.