مدرسه پس از خانه مهم­ترین مکانی است که دانش آموزان بیشترین زمان را در آنجا به سر می­برند و نقشی مؤثر در شکل گیری ارزشها، هنجارها و رفتارهای اجتماعی افراد دارد. هدف اساسی این مقاله بررسی رابطه میان جو مدرسه و تمایل به بزهکاری در میان دختران دبیرستانی شهر کرمان است. در پژوهش حاضر براساس نظریه پارسونز و با الهام از اندیشه سیمونز مورتون، گرامپ، هاونی و سیلر جو مدرسه در بزهکاری نوجوانان مؤثر در نظر گرفته شده است. در این پژوهش روش پیمایش و ابزار پرسشنامه به­کار گرفته شد. جامعۀ آماری این پژوهش دانش­آموزان دختر دبیرستانی شهر کرمان در سال 1392 هستند. تعداد نمونه 381 نفر است که با روش نمونه­گیری طبقه­بندی متناسب با حجم نمونه انتخاب شدند. نتایج آمار توصیفی و استنباطی به دست آمده از داده­ها با نرم افزار SPSS نشان می‌دهد، الف)‌تمایل به بزهکاری به میزان چشمگیری در میان رفتارهای دختران نوجوان وجود دارد. ب) میان جو مدرسه با تمایل به بزهکاری دختران نوجوان رابطه غیر مستقیم و معنا‌دار وجود دارد. یعنی با افزایش جو عاطفی، آموزشی، تعادل جویی، رویارویی و انتظاری مدرسه، تمایل به بزهکاری در دانش­آموزان کمتر می­شود. د) اجرای تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که تنها سه نوع جو مدرسه بر شدت تمایل به بزهکاری اثر دارند و  15 درصد آن را تبیین می­کنند. این سه متغیر عبارت اند از: جو تعادل جویی، جو انتظاری و جو عاطفی مدرسه. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که میان جو مدرسه و مشکلات رفتاری نوجوانان رابطه منفی وجود دارد. بنابراین، مدرسه و پیوند آن با دانش­آموزان می­تواند از ایجاد مشکلات رفتاری در نوجوانی پیشگیری کند.