پژوهش حاضر⁴ با هدف بررسی رابطه میان استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی و انزوای اجتماعی دانش­‌آموزان دختر دبیرستانهای شهر شهرکرد انجام شده است. روش   به‌­کارگرفته شده در این تحقیق، پیمایش بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر همۀ دانش‌آموزان دختر دبیرستانهای شهر شهرکرد بودند که 390 نفر از آنها با روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شده و مورد پرسش قرار گرفته اند. داده‌ها با ابزار پرسشنامه، گردآوری شده و مورد تحلیل قرار گرفته اند. اعتبار ابزار به شیوه صوری محرز شده است. در این پژوهش برای سنجش انزوای اجتماعی دانش‌آموزان از مقیاس تنهایی گیروِلد و کمفیوس(1985)که متشکل از 11 گویه است، استفاده شده و این مقیاس هر دو بُعد تنهایی عاطفی و تنهایی اجتماعی را مورد سنجش قرار داده است. ضریب آلفای کرونباخ بعد تنهایی عاطفی 0/73،  بُعد تنهایی اجتماعی این مقیاس 0/76 و برای سازه انزوای اجتماعی 0/79 به دست آمده است. به منظور سنجش میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی نیز از پرسشنامه محقق‌ساخته استفاده شده که از 13 گویه تشکیل شده است و ضریب آلفای کرونباخ آن 0/93 به­‌دست آمده است. بر اساس یافته‌های پژوهش، میانگین انزوای اجتماعی در میان پاسخگویان کمتر از متوسط نظری بوده است. همچنین یافته‌ها نشان دادند که میان میزان استفاده از شبکه‌‌های اجتماعی مجازی با میزان انزوای اجتماعی دانش‌آموزان رابطه معکوس و معنا‌دار وجود دارد، اما میان سن و پایه تحصیلی با میزان انزوای اجتماعی دانش‌آموزان رابطه معنا‌دار وجود ندارد.