پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل­یابی روابط ساختاری الگوهای ارتباطی و طرحواره‌­های عشق با تعهدزناشویی با واسطه­‌گری سبکهای عشق‌­ورزی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری عبارت بود از همه معلمان زن متاهلی که در سال تحصیلی 97-1396 در مدارس دولتی شهر تبریز مشغول به تدریس بودند. از میان آنها 237 معلم با روش نمونه­‌گیری خوشه‌­ای چند مرحله‌­ای به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه الگوهای ارتباطی(کریستنسن و سالاوی، 1984)، مقیاس طرحواره‌­های عشق(سینگلیس، چو و هتفیلد، 1995)، پرسشنامه تعهد زناشویی (آدامز و جونز، 1997) و سبکهای عشق(استرنبرگ، 1986) پاسخ دادند. تحلیل داده‌­های به‌­دست آمده از ارزیابی مدل پیشنهادی به روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار  SPSS23  و SmartPLS3  انجام شده است. یافته‌­ها نشان دادند که الگوهای ارتباطی به‌­طور مستقیم و غیرمستقیم و به شکل منفی پیش­‌بینی کننده تعهدزناشویی و به‌­طور مستقیم و منفی پیش‌­بینی کنندۀ سبکهای عشق‌­ورزی اند. طرحواره عشق به‌­طور مستقیم و غیرمستقیم  و به شکل مثبت پیش‌­بینی کنندۀ تعهدزناشویی و به­‌طور مستقیم و مثبت پیش‌­بینی کننده سبکهای عشق ورزی است. همچنین  سبکهای عشق‌ورزی به‌طور مستقیم و مثبت پیش‌­بینی کننده تعهد زناشویی اند. به نظر می‌­رسد، یافته‌­های پژوهش از سوی مشاوران خانواده در مشاوره‌­های پیش از ازدواج و خانواده برای شناسایی افراد در معرض خطر تعارضات و روابط فرا­زناشویی و به منظور افزایش بهزیستی روان آنها مورد استفاده قرار گیرد.