هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و سبکهای دلبستگی مادران با اختلالات اضطرابی کودکان است. پژوهش حاضر، مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن همه دانش آموزان پسر 8 تا 13 ساله مقطع ابتدایی و مادران آنها در منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی 95-1394 بوده است. 140 دانش آموز به همراه مادرانشان به شیوه در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و با مقیاس غربالگری اختلالات اضطرابی کودکان و نوجوانان ارزیابی شدند؛ همچنین مادران با پرسشنامه طرحوارههای ناسازگار اولیه یانگ (فرم کوتاه) و پرسشنامه سبکهای دلبستگی هازن و شیور ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند که نمرات حیطه طرد و بریدگی طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک دلبستگی ایمن مادران با اختلالات اضطرابی کودکان رابطه دارد و همچنین این دو قابلیت پیشبینی اختلالات اضطرابی فرزندان را دارند. با توجه به یافته های این پژوهش پیشنهاد میشود که متخصصان بالینی به عنوان پیشگیری ثانویه در امور مربوط به مشاوره و روان درمانی به این یافته توجه داشته باشند.
