هدف این پژوهش بررسی مدل‌­یابی تاثیر هویت بر احساس تعلق به مدرسه با میانجیگری خودپنداره تحصیلی است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش، دانش آموزان دختر دوم دبیرستان منطقه 8 تهران در سال تحصیلی 94-1393 هستند. 150 نفر به صورت تصادفی خوشه ای برای نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه سبکهای هویت برزونسکی(1989)، پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (برو، بیتی و وات،2004) و پرسشنامه خودپنداره تحصیلی (دلاور، 1373) است. برای تحلیل داده‌­ها از شاخصهای آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی با روش تحلیل رگرسیون چندگانه (نرم افزارSPSS) و تحلیل مسیر (نرم افزار AMOS) استفاده شده است. نتایج نشان داده که با سطح اطمینان %99 می­ توان پیش بینی کرد که سبک هویت اطلاعاتی و هنجاری به صورت مستقیم و غیر مستقیم پیش­بینی­‌کننده احساس تعلق به مدرسه است. سبک هویت مغشوش – اجتنابی به صورت مستقیم بر خودپنداره و غیر مستقیم بر احساس تعلق به مدرسه تاثیر می­‌گذارد. همچنین مقدار ضریب همبستگی چندگانه متغیر پیش­بین و متغیر ملاک وارد شده  به مدل برابر 63/0 بود. در نهایت نتایج نشان داد که با میانجیگری خودپنداره تحصیلی، دو سبک هویت اطلاعاتی و هنجاری دارای تاثیر مستقیم معنادار بر احساس تعلق به مدرسه هستند، اما سبک هویتی مغشوش – اجتنابی دارای تاثیر معنادار نیست.